Class XII Unit III

অনুৰূপ শব্দ আৰু অনুকাৰ শব্দ (4 marks)

আচল শব্দৰ অৰ্থৰ জোৰ বুজাবলৈ আচল শব্দৰ আগত বা পিছত একে নিচিনা অথচ অর্থশূন্য যিবোৰ শব্দ ব্যৱহাৰ কৰা হয়, সেই শব্দবোৰক অনুৰূপ শব্দ বোলে। যেনেঃ মাছ-তাছ, চাহ-তাহ, ডা-ডাঙৰীয়া, ভাত-চাত, ঘৰ-চৰ ইত্যাদি।

  অনুৰূপ শব্দ তিনি প্রকাৰৰঃ

(ক) অনুকাৰ অনুৰূপঃ  মূল শব্দৰ পিছত প্ৰায় একে নিচিনা অথচ অর্থশূন্য যিবোৰ শব্দ যোগ কৰা হয়, সেইবোৰক অনুকাৰ অনুৰূপ শব্দ বোলে। যেনেঃ মাছ-তাছ, ভাত-চাত, টকা-চকা, কিতাপ-চিতাপ, পুথি-চুথি ইত্যাদি।

(খ) দ্বিৰুক্ত অনুৰূপঃকেতিয়াবা মূল শব্দৰ আদিধ্বনিত জোৰ দি ধ্বনিটো দ্বিৰুক্তি কৰা হয়, এনে অনুৰূপ শব্দক দ্বিৰুক্ত অনুৰূপ শব্দ বোলে। যেনেঃ জা-জলপান, পা-পইচা, বা-বাতৰি, ডা-ডাঙৰীয়া ইত্যাদি।

(গ) যুৰীয়া বা অনিয়মিত অনুৰূপঃকেতিয়াবা বেলেগ উচ্চাৰণযুক্ত যুৰীয়া শব্দ ব্যৱহাৰ কৰি অনুৰূপ শব্দ কৰা হয়। এইবোৰক যুৰীয়া বা অনিয়মিত অনুৰূপ বোলে। যেনেঃ চাকৰ নাকৰ, তেল-কুৰ, ৰূপ-বান ইত্যাদি।

কোনো ধ্বনি বা জীৱ-জন্তুৰ মাত অনুকৰণ কৰি যি শব্দ তৈয়াৰ কৰা হয়, তাক অনুকাৰ শব্দ বোলে। 

যেনেঃ কেৰ কেৰ, মেৰ মেৰ, হিৰ হিৰ, কা কা, টং টং, ফোঁচ্ ফোঁচ ইত্যাদি।

অনুৰূপ শব্দ আৰু অনুকাৰ শব্দ (4 marks) Read More »

                              ণত্ব বিধি আৰু ষত্ব বিধি (4 marks)

ণত্ব বিধি

যি বিধি মতে দন্ত্য ন-ই মূৰ্দ্ধন্য ণ-ৰ ৰূপ লয়, তাকে ণত্ব বিধি বোলে।

ণত্ব বিধিৰ প্রধান নিয়মবোৰ।

  • একেটা পদতে থকা ঋ, ৰ আৰু ষ-ৰ পিছত থকা দন্ত্য ন, মূৰ্দ্ধন্য ণ হয়।

যেনেঃ ঋণ, তৃণ, বর্ণ, কর্ণ, কৃষ্ণ, বিষ্ণু, জীর্ণ, বৰষুণ ইত্যাদি।

  • একেটা পদতে থকা ঋ, ৰ, ষ আৰু ন-ৰ মাজত স্বৰবৰ্ণ, ক-বর্গ বা প-বর্গৰ কোনো বর্ণ বা য,ৱ আৰুহ ব্যৱধান থাকিলেও দন্ত্য ন মূৰ্দ্ধন্য ণ হয়।

যেনেঃ কৃপণ, ৰাৱণ, ৰুক্মিণী, গ্রহণ, পাষাণ, কৰুণ ইত্যাদি।

  •  ট-বর্গৰ কোনো বৰ্ণৰ লগত যুক্ত হ’লে দন্ত্য ন মূৰ্দ্ধন্য ণ হয়।

 যেনেঃ ঘণ্টা, কণ্টক, পিশু, কণ্ঠ, বিষন্ন, অণ্ড, দণ্ড ইত্যাদি।

  • উত্তৰ, দক্ষিণ, চান্দ্র, পৰা, নাৰ, ৰাম, আদি শব্দৰ পিছত থকা অয়ন শব্দৰ দন্ত্য ন মূৰ্দ্ধন্য ণ হয়।

 উত্তৰায়ণ, চান্দ্রায়ণ, পৰায়ণ, ৰামায়ণ ইত্যাদি।

  •  প্র, পূর্ব, অপৰ আদিৰ পিছত থকা অহ্ন শব্দৰ দন্ত্য ন মূৰ্দ্ধন্য ণ হয়।

যেনেঃ প্রাহ্ণ, পূর্বাহ্ণ, অপৰাহ্ণ আদি।

  • অক্ষ শব্দৰ পিছত থকা ঊহিনী শব্দৰ দন্ত্য ন আৰু শূর্প শব্দৰ পিছত থকা নখ শব্দৰ দন্ত্য ন, মূর্ধন্য ণ হয়।

যেনে : অক্ষৌহিণী, শূর্পণখা ।

  • কিছুমান শব্দত স্বাভাৱিকতে মূৰ্দ্ধন্য ণ হয়।

যেনেঃ বাণিজ্য, বণিক, বাণী, বীণা, বেণু, বাণ, কণিকা, কংকণ, অণু, গৌণ, তৃণ, ফণা, নিপুণ, পাণি, কল্যাণ, লৱণ, মণি, মাণিক্য, কোণ, গুণ, চিকুণ, শোণিত, গণ, পণ, চাণক্য, ঘুণ, কণ, পূণ্য ইত্যাদি।

ত্ব বিধি: যি বিধি মতে দন্ত্য স মূৰ্দ্ধন্যষ হয়, সেই বিধিকে ত্ব বিধি বোলে।

ষত্ব বিধিৰ প্রধান নিয়মবোৰঃ

  • অ আ ভিন্ন অন্য স্বৰবৰ্ণ বা ক বা ৰ-ৰ পাছত থকা প্রত্যয়ৰ স মূৰ্দ্ধন্য ষ হয়।

যেনেঃ ঋষি, শ্রীচৰণেষু, মুমূর্ষু, ভৱিষ্যৎ, শুশ্রূষা।

  • ট-বৰ্গৰ বর্ণৰ লগত যুক্ত দন্ত্য স মূৰ্দ্ধন্য ষ হয়।

যেনেঃ কষ্ট, দুষ্ট, ওষ্ঠ, মিষ্ট ইত্যাদি।

  • ই-কাৰান্ত আৰু উ-কাৰান্ত উপসর্গৰ পাছত থকা স্থা, সিধ্, সিচ্, লস্ আদি ধাতুৰ দন্ত্য স মূৰ্দ্ধন্য ষ হয়।

যেনেঃ নিষেধ, বিষাদ, প্রতিষ্ঠা, অভিলাষ, অনুষ্ঠান, নিষাদ, অভিষেক আদি।

  • ভূমি, গো, অংশু শব্দৰ পিছত থকা স্থা শব্দৰ স আৰু যুধি শব্দৰ পিছত থকা স্থিৰ শব্দৰ দন্ত্য স মূৰ্দ্ধন্য ষ হয়।

যেনে: ভূমিষ্ঠ, গোষ্ঠ, অংগুষ্ঠ, যুধিষ্ঠিৰ।

  • সু আৰু বি উপসর্গৰ পিছত থকা সম শব্দৰ স মূৰ্দ্ধন্য ষ হয়।

যেনেঃ সুষম, সুষমা, বিষম।

  • প্রত্যয় যোগ হ’লে হবিস্ আৰু চাক্ষুস্ শব্দৰ দন্ত্য স মূৰ্দ্ধন্য ষ হয়।

যেনেঃ হবিষা, চাক্ষুষ।

  • কিছুমান শব্দত স্বাভাৱিকতে মূৰ্দ্ধন্য ষ হয়।

যেনেঃ ভাষা, বর্ষা, হর্ষ, দোষ, বিষাণ, বিষয়, শোষণ, তোষণ, পোষণ, ভূষণ, ৰোষ, ৰোষণ, পুৰুষ, কৃষক, ঔষধ, পুষ্প, ভীষ্ম, গ্রীষ্ম, বিশেষ, বিশেষ্য, বিশেষণ, কর্ষণ, বর্ষণ, ঘর্ষণ, ষোড়শ, পাষণ্ড, দোষ, বৃষ, তোষ, বিষ, পাষাণ, তৃষা, কলুষ ইত্যাদি।

                              ণত্ব বিধি আৰু ষত্ব বিধি (4 marks) Read More »